Indywidualny Pakiet Przeciwchemiczny IPP-51 i IPP-51M

Polski IPP-51 stanowi kopię radzieckiego pakietu o tej samej nazwie, został wprowadzony do użytku w latach 50-tych, w późniejszym okresie wprowadzono jego poprawioną wersję, czyli IPP-51M. Służył on do częściowego odkażania niewielkich powierzchni umundurowania, oporządzenia i broni żołnierza. Używany był do ok. lat 80-tych.

IPP-51

Wersja ta wykonana została z ciemnego tworzywa sztucznego, w środku zawiera płynny odkażalnik w małym naczyniu (40 ml 15% roztworu krezolanu sodu w 96% alkoholu), który służy do odkażania środków trujących typu sarin. Większe naczynie zawiera roztwór etynolu i wewnętrzną szklaną ampułkę, napełnioną monochloraminą B z dodatkiem chlorku cynku. Aby ją użyć, należy zgnieść szklaną ampułkę i całość dobrze wymieszać, tak przygotowany roztwór służył do odkażania iperytu i luizytu. W środku powinny również znajdować się 4 bawełniane chusteczki do nanoszenia odkażalników i 4 fiolki z azotynem amylu, który po przełamaniu należało wdychać w celu załagodzenia duszności wywołanych użyciem bojowych środków trujących. Całość pakietu waży ok. 250 g i przenosi się go w bocznej kieszeni na maskę przeciwgazową.

IPP-51M

Został wprowadzony jako poprawiona wersja pakietu IPP-51, nie jest do końca wiadome czy zmienił się skład użytych substancji. Zmieniono tu barwę opakowania na zielony, oraz jej materiał.

Różnice w budowie

Zmianie uległo mocowanie metalowego szpikulca do przebijania ampułek, wewnętrzna przegroda (z metalowej na plastikową) i delikatnie zmieniono wygląd fiolek.