MGP-W

Jest to ulepszony wariant bazowej maski MGP, który różni się od niej jedynie obecnością systemu do spożywania płynu, identycznego zresztą jak w wojskowym odpowiedniku, którym jest PMK(-1). Podobnie jak poprzednia wersja, powstał on z myślą jedynie o populacji cywilnej Związku Radzieckiego i nigdy nie był przeznaczony do użytkowania przez siły zbrojne. Jest to także ostatni wariant, w którym stosowane są okrągłe szkła okularowe, znane zarówno z pierwszej części twarzowej wchodzącej w skład zestawu GP-7, jaki i wszelkich masek stosowanych w zestawach GP-5. Kolejna modernizacja - znana jako GP-7WM (część twarzowa - MB-1-80) zunifikowała okulary z modelami o przeznaczeniu militarnym. Jest to także ostatni model serii GP-7, który posiadał tylko jedno, niemożliwe do przemieszczenia, gniazdo filtropochłaniacza. Produkcja MGP-W ruszyła pod koniec lat 80-tych i trwała aż do wprowadzenia kolejnego wariantu. Podobnie jak zestawy GP-5, do dzisiaj znajduje się w dużych ilościach na stanach magazynowych formacji obrony cywilnej Federacji Rosyjskiej, a być może także innych krajów związkowych, wchodzących niegdyś w skład ZSRR.

Zestaw GP-7W

Ze względu na obecność systemu hydracyjnego, modyfikacji uległ także skład zestawu. Oprócz części twarzowej MGP-W, filtropochłaniacza serii GP-7 wraz ze skarpetą hydrofobową, prostej, materiałowej torby nośnej bez przegród wewnętrznych, usztywniacza części twarzowej, nakładek okularowych oraz wkładek przeciwpotnych, obecna jest tutaj także dedykowana manierka, produkowana w dwóch wariantach - o pojemności 0,75 l, wykonana z tworzywa sztucznego lub w całości metalowa, pokryta zieloną farbą o znacznie mniejszej, lecz nieokreślonej pojemności. Instrukcja widniejąca na zdjęciach nie jest częścią każdego kompletu, lecz dostarczana była w ograniczonej ilości wraz ze skrzyniami, w których składowano maski.