Corrected English Type Box Respirator

Stany Zjednoczone dołączając do I wojny światowej nie miały opracowanej żadnej maski przeciwgazowej do ochrony swoich żołnierzy przed BŚT (Bojowymi Środkami Trującymi). Dlatego przyjęły na swoje wyposażenie maski innych krajów tj. francuską M2, oraz brytyjskie kaptury PH i SBR (Small Box Respirator). Rząd Stanów Zjednoczonych uznał, że środki te są niewystarczające i nakazał zaprojektować własną krajową maskę przeciwgazową. Zadanie to zostało zlecone Biuru Górnictwa Departamentu Spraw Wewnętrznych. W wyniku tego powstał ASBR (American Small Box Respirator), który bazował na brytyjskim SBR (Small Box Respirator). W wyniku braku czasu w ciągu niecałego miesiąca wyprodukowano nieco ponad 20 000 masek. ASBR okazał się porażką, część twarzowa nie była do końca odporna na gazy bojowe np. chloropikrynę. Sporym problemem był również pochłaniacz, który miał tendencję do szybkiego zapychania się w wyniku zlepiania się wkładu filtrującego. Stany Zjednoczone postanowiły zacząć projekt nowej maski przeciwgazowej od początku i pochylić się nad problemami poprzedniej konstrukcji, który był używany od teraz tylko w celach szkoleniowych. Rezultatem było opracowanie Corrected English Type Box Respirator. W modelu tym zwiększono grubość gumy części twarzowej, zamocowano lepsze oprawki wizjerów i wzmocniono metalową rurę wraz z osłoną zaworu wydechowego. Wyprodukowano ponad 1 864 000 C.E. Maski te były produkowane przez krótki okres czasu po zakończeniu I wojny światowej. Oprócz Stanów Zjednoczonych Corrected English Type Box Respirator był używany przez wojska rosyjskie i włoskie. Po wojnie część tych masek było wykorzystywanych w przemyśle z wymienionymi pochłaniaczami.

Część twarzowa

Jest zbudowana z warstwy tkaniny, która od środka posiada warstwę gumy. Po bokach maski przy wizjerach znajdują się 2 kieszenie przeciwmgielne. C.E. nie posiada pasywnego systemu do usuwania zaparowywanych wizjerów, dlatego żołnierz musiał ręcznie je przecierać od wewnątrz. Nagłowie jest 5-punktowe i zostało wykonane z materiału. We wcześniejszej wersji do regulacji służyły agrafki dołączone do zestawu. Natomiast w późniejszym modelu zastosowano regulowane klamry, co zwiększyło wygodę. Część twarzowa jest na stałe przymocowana za pomocą elastycznej rury łączącej do pochłaniacza. Oddychanie w C.E. odbywa się tylko poprzez gumowy ustnik połączony bezpośrednio do metalowej rurki na zewnątrz maski, w środku zamontowany jest zacisk na nos. Zawór wydechowy posiada metalową osłonę, który we wcześniejszej wersji posiadał 1 śrubę i był masywniejszy, a w późniejszej zmniejszono jej wymiary i mocowano go na 2 śrubach. Chcąc rozmawiać w masce, należało najpierw wziąć wdech i wyjąć ręką ustnik, odsunąć go w bok i dopiero wtedy mówić jednym tchem. Wizjery początkowo były produkowane z 2 warstw szkła, pomiędzy którymi znajdowała się warstwa celulozy. W wyniku dostania się wody lub wilgoci pomiędzy warstwy w środku wizjerów zaczął pojawiać się nalot, który całkowicie mógł zasłonić widok, tak stało się w prezentowanym egzemplarzu. Rozwiązanie to okazało się skomplikowane w produkcji, dlatego później szkło wymieniono na pojedynczą warstwę celulozy. C.E. była produkowana w 5 rozmiarach, gdzie 1 jest najmniejszy, a 5 największy. Część twarzowa była kompletowana z kilkoma różnymi pochłaniaczami, które zmieniały się na przestrzeni miesięcy. Prezentowany egzemplarz posiada wczesny pochłaniacz typu G. Charakteryzuje go farba ochronna koloru żółtego i brak wytłoczonych oznaczeń. Jedynie przy wlocie powietrza znajduje się namalowane oznaczenie. Zawiera on zwiększoną ilość pochłaniacza gazów bojowych (stosunek 60/40 węgla drzewnego A-4 i fioletowego sodowanego wapna Astoria). Absorbent jest podzielony na trzy sekcje z wacikami pomiędzy każdą warstwą, które działają jak filtr przeciwdymny. W przypadku zużycia pochłaniacza, usuwało się zabezpieczenie z rury łączącej i zastępowało nowym.

Oznaczenie nieznane

Rozmiar części twarzowej: 4 (duży)

Numer seryjny części twarzowej: 608318

Zestaw

Składa się z: części twarzowej z pochłaniaczem i torby (oraz fulara przeciwmgielnego i karty wydania).

Torba

Amerykanie przyjęli torby na wzór brytyjski. Maskę nosi się na lewym boku w torbie klapą do ciała. Jednak podczas pogotowia gazowego i w trakcie użytkowania znajduje się ona na wysokości klatki piersiowej. Została wykonana z nieprzemakalnego płótna. W środku znajdują się 2 przegrody: na pochłaniacz i część twarzową. Ta pierwsza posiada na dnie sprężynę, na której osadza się pochłaniacz w celu zmniejszenia oporów w trakcie oddychania.

Torba od przodu-widoczne oznaczenie rozmiaru części twarzowej (4)

Torba z otwartą klapą i widzocznym pasem nośnym

Podpis żołnierza przy klapie: Harry T. Hughson (pod spodem najprawdopodobniej numer jednostki)

Numer seryjny torby: 885938

Data produkcji torby: 1918 i numer seryjny: 885938 (nie wiadomo co oznacza "S", jednak nie jest to miesiąc)

Wnętrze przegrody na pochłaniacz z widoczną sprężyną