M9A1

Produkcję serii M9 Field Protective Mask rozpoczęto w 1947 roku, jako kontynuację koncepcji drugowojennych masek typu M5/M8. Była ona w szczególności podobna do pierwszej z nich. Do głównych różnic pomiędzy M5, a M9 należy kolor mieszanki gumowej, zawór wydechowy oraz obecność półmaski wewnętrznej w drugiej z wymienionych. Cechą szczególną wszystkich tych modeli był 60-milimetrowy łącznik gwintowy filtropochłaniacza. Każda maska była wyposażona tylko w jeden łącznik, dlatego równolegle produkowane były dwie wersje, odpowiednie zarówno dla personelu lewo- jaki i praworęcznego. Samej części twarzowej nadano oznaczenie C48R1. Prawdopodobnie w 1951 roku wprowadzono do zestawu M9 modyfikację polegającą na zastąpieniu dotychczasowej wodoodpornej torby materiałowej. Po modyfikacji zestaw przemianowany został na M9A1. Była to jedna z najbardziej wpływowych konstrukcji w drugiej połowie XX wieku, a jej licencyjne i nielicencyjne kopie w różnych wariacjach używane były w Argentynie, Włoszech, Jugosławii, Południowej Korei, Japonii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Iraku i Egipcie. Produkcję zakończono w latach '60, zastępując ją równie popularnym modelem M17. Różne organizacje paramilitarne oraz personel obrony cywilnej używał jej jeszcze na początku lat '70. Seria M9(A1) zakończyła służbę w siłach zbrojnych USA jednak dopiero około 20 lat później, w 1995 roku, kiedy zastąpiono specjalistyczne zestawy ABC-M15 i M21. Oba użytkowane były przez oddziały wojsk chemicznych oraz osoby mające do czynienia z silnie toksycznymi środkami chemicznymi w dużych stężeniach, przy których zwykłe maski przeciwgazowe nie stanowią dostatecznej ochrony. Wcześniej nie było to możliwe, ponieważ będące w użyciu maski serii M17 nie były przystosowane do używania filtropochłaniaczy innych niż policzkowe. Za produkcję odpowiadały: Acushnet Process Co., Continental Rubber Co., Dryden Rubber Co., Firestone Tire & Rubber Co., General Tire & Rubber Co., Goodyear Tire & Rubber Co., Industrial Rubber Goods Inc.

Maska #1

Wersja dla strzelców praworęcznych z gniazdem na filtropochłaniacz po lewej stronie. Wyprodukowana w 1952 roku.

Maska #2

Wersja dla strzelców leworęcznych z gniazdem na filtropochłaniacz po prawej stronie. Wyprodukowana w 1952 roku przez firmę Firestone Tire & Rubber Co.

Zestaw

Całość zestawu dostarczana była w hermetycznej, metalowej puszce, która otwierana była przez użytkownika dopiero w momencie, w którym była potrzebna. Na jednym z jej boków umieszczane były najważniejsze informacje dotyczące zawartości, w tym oznaczenie zestawu, rozmiar oraz pozycja filtropochłaniacza. Oprócz części twarzowej, wewnątrz puszki znajdował się także usztywniacz, filtropochłaniacz M11 Canister, jednoprzedziałowa torba nośna M11 (oznaczenie kodowe E18R9) zapinana na trzy zatrzaski oraz Anti-Dim Cloth (zapobiegający parowaniu szkieł okularowych). W ramach dodatkowych akcesoriów produkowane także były różnego rodzaju kaptury (m. in. ABC-M4 TAP, M3), korekcyjne wkładki okularowe oraz zestaw M1 Winterizing Kit.