M25A1

Jest to ulepszony model maski M25, która jest modyfikacją M14A2 przeznaczonej dla załóg pojazdów opancerzonych. Produkcja wystartowała we wczesnych latach 60-tych i trwała do okolic 1988 roku, kiedy to została zastąpiona przez M42. Seria masek M25 była wytwarzana przez 3 firmy: D.T, MSA, oraz Gentex (Acushnet).

Część twarzowa

W wersji A1 dodano możliwość montażu wkładek ochronnych na wizjer, oraz zestawu zimowego. Cześć twarzowa oznaczona jest jako E56R5. Wykonana została z gumy naturalnej, do której przyklejony jest panoramiczny uretanowy wizjer. Maska jest wyposażona w rurę łączącą, która jest przymocowana na stałe, obok niej znajduje się zawór wydechowy, który swoją budową przypomina te z maski M9A1. Aby członkowie załogi mogli komunikować się swobodnie nawet podczas używania masek przeciwgazowych, zastosowania w nich dynamiczny mikrofon M-116/G, który posiada wtyczkę do połączenia się z wewnętrznym systemem komunikacji pojazdu. Uprząż nagłowia oznaczono jako C15, jest ono 6-punktowe i regulowane za pomocą metalowych klamer. Aby ograniczyć zaparowywanie wizjera maski, w środku umieszczono gumową półmaskę. Prezentowany egzemplarz pochodzi z 1968 roku i został wyprodukowany przez D.T.

Zestaw

Komplet M25A1 składa się z: nosidła M13A1, kaptura przeciwchemicznego M5, ściereczki przeciwpotnej, torby, części twarzowej wraz z filtrem M10A1, oraz przyciemnianych lub przeźroczystych nakładek.

Filtr "M10A1 Lightweight canister"

Jest na stałe przymocowany do rury łączącej za pomocą metalowej obejmy. Przenoszony jest w nosidle oznaczonym jako M13A1 z 2 paskami. Był on kompletowany z maską M3 Lightweight Service podczas II wojny światowej, a później trafił do zestawu maski M25A1.

Torba

Służy do przenoszenia całości zestawu, na dole posiada specjalny otwór na filtr, który blokuje się i ułatwia oddychanie w masce, obniżając opory powietrza.