SzMS

SzMS to radziecka maska przeciwgazowa produkowana od końca lat 50-tych do bliżej nieokreślonego momentu w latach 90-tych.

Maska ma konstrukcję kapturową. Wyposażona jest w dwa okrągłe wizjery ustawione na wprost oraz wydłużoną komorę zaworów z podwójnym zaworem wydechowym oraz ze złączem gwintowym Rd 40x4mm. Komora zaworów pomalowana jest na kolor brązowo-zielony, z przewagą jednego lub drugiego z odcieni, w zależności od padającego światła. Maska ma możliwość zamontowania wkładek przeciwpotnych. Obręcz zaciskowa wokół komory zaworów zabezpieczona jest prawdopodobnie metodą kadmowania.

W pierwszej połowie lat 60-tych SzMS w wersji z białej gumy była eksportowana do Polski, gdzie była używana przez Siły Zbrojne PRL oraz przez polskie formacje obrony cywilnej.

SzMS - wersja z białej gumy

oznaczenia odlane na gumie:
A - rozmiar, B - numer formy, C - oznaczenie producenta gumy, D - rok i kwartał produkcji gumy

"Środki Ochrony Dróg Oddechowych Człowieka", wyd. MON, 1970

"Katalog Sprzętu Powszechnej Samoobrony", wyd. MON, 1971

"Instrukcja Wojsk Chemicznych - Indywidualne Środki Ochrony Przed Skażeniami", wyd. MON, 1964

ZESTAW

SzMS w Polsce najprawdopodobniej był kompletowany w zestawie EO-14. Nie jest znany dokładny okres używania SzMS w Siłach Zbrojnych PRL, prawdopodobnie zakończył się w 1966 roku, wraz z rozpoczęciem produkcji SzM-41M z komorą foniczną. Poniżej prezentowany jest stan na rok 1964, czyli rok wydania instrukcji wojsk chemicznych, w której SzMS jest wspomniany.

Zestaw składał się z części twarzowej SzMS w wersji z białej gumy, węża łączącego w wersji z zielonej gumy, pochłaniacza EO-14, torby nośnej z nadrukiem wz.58, wkładek przeciwpotnych oraz zapasowych membran fonicznych. Wyposażenie dodatkowe stanowił indywidualny pakiet przeciwchemiczny oraz rękawice odzieży ochronnej. Nie jest znana konfiguracja zestawów używanych przez formacje obrony cywilnej.

WĄŻ ŁĄCZĄCY

Wąż łączący kompletowany z powyższym zestawem stanowi trzecią wersję węża łączącego z zestawów EO-14. Wykonany jest z gumy w kolorze zielonym, a złącza gwintowe zabezpieczono kadmowaniem. Produkowany był od 1961 do około 1965 roku przez Zakład nr 397.

POCHŁANIACZ EO-14

Pochłaniacz kompletowany z powyższym zestawem, nosił oznaczenie E-O-14 i stanowił czwartą wersję pochłaniacza EO-14.

IV wersja pochłaniacza EO-14 - widok od przodu

IV wersja pochłaniacza EO-14 - widok od tyłu

TORBA NOŚNA

Torba nośna kompletowana z powyższym zestawem stanowi drugą wersję torby z zestawu EO-14. Posiada zewnętrzną kieszeń na indywidualny pakiet przeciwchemiczny oraz zapięcie w postaci materiałowego paska z okuciem. Występuje jedynie w nadruku wz.58 "deszczyk". Produkowana była od 1961 do 1964 roku.

II wersja torby - widok od przodu

II wersja torby - widok od tyłu

II wersja torby - wnętrze