OM-MG-2

OM-mg-2 jest polską maską przeciwgazową, stanowiącą kopię amerykańskiej maski M17. Produkowana była od bliżej nieokreślonego momentu na początku lat 70-tych do 1975 roku, prawdopodobnie przez Zakład nr 397. Używana była przez Siły Zbrojne PRL.

Maska wyposażona jest dwa trójkątne wizjery oraz w wymienne, sześciopunktowe nagłowie wykonane z gumy. OM-mg-2 ma uwypuklone "policzki", w których umieszczone są wkładki filtrosorpcyjne, zamiast klasycznego pochłaniacza. Ponadto maska wyposażona jest w komorę foniczną, zintegrowane kanały nawiewowe oraz wewnętrzną półmaskę. Maska wykonana jest z gumy w kolorze zielonym.

OM-mg-2 - widok z przodu

OM-mg-2 - widok z boku

OM-mg-2 - widok z tyłu

ZESTAW

Zestaw OM-mg-2 składał się z części twarzowej, wkładek filtrosorpcyjnych z zatyczkami, fulara przeciwzaroszeniowego, nakładek ocieplających oraz worka przeprawowego z gumką. Wyposażenie dodatkowe stanowił indywidualny pakiet przeciwchemiczny.

zestaw z torbą I wersji - do 1973

zestaw z torbą II wersji - od 1974 do 1975 roku

TORBA NOŚNA

Wersja I

Pierwsza wersja torby kompletowanej z maską OM-mg-2 jest niemal dokładną kopią torby nośnej do maski M17. Wykonana jest z materiału w kolorze szarym i ma kształt przypominający trójkąt. Zapięcie występuje w postaci metalowych kołkowanych nap. Wyposażona jest w zapięcie do wojskowych pasoszelek oraz w dwie bawełniane taśmy - nośną i biodrową lub udową. Posiada trzy kieszenie zewnętrzne zapinane na metalowe napy, z których dwie służą do schowania taśm po założeniu na wojskowe pasoszelki. Na kieszeni od pakietu przecichemicznego znajduje się imiennik. Ściany torby są usztywniane. Wewnątrz torba ma konstrukcję jednokomorową, z kieszonką na nakładki ocieplające oraz gumką na fular przeciwzaroszeniowy.

I wersja torby nośnej - widok z przodu

I wersja torby nośnej - widok z tyłu

I wersja torby nośnej - wnętrze

Wersja II

Druga wersja torby wykonana jest z materiału w kolorze szarym, na wzór toreb z zestawów BSS-MO-4u, jednak jest od nich niższa. Wyposażona jest w pas nośny oraz zapięcie do wojskowych pasoszelek. Posiada kieszeń zewnętrzną zapinaną na guzik. Klapa główna zapinana jest na bawełniany pasek z okuciem, a pod nią znajduje się imiennik. Ściany torby są usztywnione. Torba wewnątrz ma konstukcję jednokomorową, z kieszenią na worek przeprawowy oraz gumką na fular przeciwzaroszeniowy. Produkowana była w latach 1974 - 1977.

II wersja torby nośnej - widok z przodu

II wersja torby nośnej - widok z tyłu

II wersja torby nośnej - wnętrze