Gasmasker III

Była jedną z kilku modeli masek przeciwgazowych przeznaczonej dla ochrony ludności cywilnej Holandii w obawie o użycie przez III Rzeszę broni chemicznej. Za jej produkcję w latach 1938-1940 odpowiedzialnych było 2 producentów: Vredestein i Hevea. Używana również była przez Służbę Obrony Powietrznej (Luchtbeschermingsdienst). Część twarzowa wykonywana była w całości z gumy, a wizjery z tworzywa sztucznego (po latach w niektórych egzemplarzach zaczynało przebarwiać się i żółknąć). Nagłowie stanowi 5 materiałowych pasków z możliwością regulacji, całościowo jest ono ekstremalnie prostej konstrukcji i zrobione najtańszym kosztem. Na środku maski umieszczono gniazdo gwintowe na filtropochłaniacz, a pod nim zawór wydechowy typu angielskiego, który składa się z 2 połączonych ze sobą kawałków gumy. Wokół niego znajduje się cienka metalowa rama, której zadaniem jest jego osłona, ponieważ sam zawór jest stosunkowo delikatny i łatwy w uszkodzeniu. Gasmasker III produkowany był w 3 rozmiarach: 3 (małym), 5 (średnim) i 7 (dużym). W środku nie zastosowano ani półmaski, ani kanałów nawiewowych co sprawia, że wizjery bardzo szybko zaparowują. Brak tu również montażu na wkładki przeciwpotne. Wewnątrz jedynie można dostrzec zawór wdechowy.

Zestaw

Był dostarczany w kartonowym prostokątnym pudełku z oznaczeniami producenta. W środku znajdowała się: część twarzowa, filtropochłaniacz, jednokomorowa torba nośna i broszura informacyjna. Zestaw kompletowany był również z pomarańczową metalową puszką w późniejszym okresie produkcyjnym.