Model 4

Model 4 to owoc licencji pozyskanej przez firmę Shalon Chemical Industries od niemieckiego przedsiębiorstwa Dräger (nazwa oryginalnej maski to Dräger Simplex). Pierwsze egzemplarze opuściły fabrykę wraz z końcem lat 60-tych, a ostatnie po wprowadzeniu zmodernizowanej wersji Model 4A1. Od początku była ona przewidziana jako środek ochrony jedynie dla ludności cywilnej, jednostki mundurowe były zaopatrywane w inne modele masek przeciwgazowych. Bliżej nieznana ilość Modeli 4 została także wyeksportowana do Indonezji, gdzie używane były przez wojsko, m.in. podczas pacyfikacji zamieszek (udokumentowane zostało użycie w roku 1998). Maska posiada 5-cio punktowe nagłowie wykonane w całości z gumy, dodatkowy (prawdopodobnie winylowy) pasek do przenoszenia maski w pogotowiu gazowym oraz wewnętrzną półmaskę, co w czasach jej wprowadzenia nie było normą, szczególnie na tle innych, mocno uproszczonych konstrukcji cywilnych. Od oryginalnej maski produkcji Dräger'a da się ją odróżnić jedynie poprzez obecność oznaczeń odlewanych w gumie przez producenta. W obu przypadkach rozmiar był identyfikowany za pomocą łacińskiej litery znajdującej się na czole, według niektórych źródeł w Izraelu dla dorosłej populacji produkowany był jedynie rozmiar uniwersalny - M, natomiast dla dzieci przeznaczono specjalną, pomniejszoną wersję o nazwie Model 10. W związku z tym oznaczenie rozmiarowe stosowano najprawdopodobniej w celu odróżniania obu wersji maski. Obecnie w Chinach produkowane jest przynajmniej kilka bezlicencyjnych kopii rodziny Model 4, w większości przypadków stanowiących hybrydę Modelu 4 oraz 4A1, tzn. nieposiadających systemu do spożywania płynów znanego z Modelu 4A1, a jednocześnie zaopatrzonych w zmodernizowaną komorę zaworów, przypominającą tą z nowszego modelu. Prezentowany egzemplarz został wyprodukowany w roku 1969, a więc pochodzi z początków produkcji.

Zestaw

Część twarzowa maski była dostarczana wraz z plastikowym usztywniaczem, który pomagał utrzymać prawidłowy kształt maski podczas długiego składowania. Wewnątrz usztywniacza zapewniono także przestrzeń na przechowywanie filtropochłaniacza, który w odróżnieniu od maski nie był produkowany w Izraelu, lecz w RFN (Zivilschutzfilter 68, ponownie produkcji Dräger). W celach treningowych dostarczano także zatyczkę łącznika gwintowego, która z pomocą małego otworu na spodzie realistycznie oddawała opór przy oddychaniu, jaki jest powodowany jest przez dołączenie prawdziwego filtropochłaniacza. Ze względu na przeznaczenie w skład zestawu wchodziła także instrukcja obsługi zawierająca dużą ilość czarno-białych ilustracji. Całość zestawu była przechowywana i przenoszona w kartonowym pudełku z pasem nośnym, który na boku zawierał najważniejsze informacje na temat zawartości.